Waarom ik niet tegen stiltes kan

Mariëtte haat stiltes in gezelschap. Ze wordt er ongemakkelijk van en gaat dan onzin uitkramen en kruisverhoren houden, wat natuurlijk ook niet echt helpt.

Lees ook: Sssssst…..waarom stilte VEEL belangrijker is dan we denken

‘Aha, oké, en die collega, gaat die dan ook op vakantie naar Frankrijk of liever naar Spanje?’
Ik was op een verjaardag en ik weet niet meer hoe het was gebeurd, maar ik was in gesprek geraakt met een vriendin van de jarige die ik uitsluitend van deze en de voorgaande verjaardagen kende. Of, nou ja, gesprek is een groot woord. Er was meer een soort kruisverhoor gaande waarin ik de gekste vragen stelde en zij antwoorden van maximaal twee lettergrepen gaf. Het ging van kwaad tot erger en ik bleef maar inhaken, inspelen en nieuwe vragen afvuren (en me ergeren dat ik dit moest doen, dat ook, want de vakantiebestemming van die collega die ik helemaal niet kende, kon me niet bijster interesseren, maar ik moest toch íets en weglopen was ook weer zo bot).
Er is namelijk één ding waar ik echt niet tegen kan: stiltes. Ik heb het al als ik naar twee mensen kijk die tot een gesprek met elkaar zijn veroordeeld, maar geen idee hebben waarover ze het moeten hebben.